Op 21 september wordt wereldwijd stilgestaan bij de ziekte van Alzheimer en dementie. Helaas kent bijna iedereen wel iemand in zijn of haar omgeving die door deze vreselijke ziekte is getroffen. Er wordt hard gewerkt aan een medicijn, maar helaas zal het nog een tijd duren voordat iemand van de ziekte van Alzheimer kan genezen.

In mijn werk heb ik regelmatig te maken met cliënten die de diagnose Alzheimer krijgen. Het is bijna niet te bevatten hoe ingrijpend de ziekte het leven van iemand met die diagnose én dat van hun naasten overhoop haalt en voor altijd verandert. Annelies is daar een voorbeeld van. Ruim 40 jaar woont zij tot grote tevredenheid alleen in een groot huis in hartje centrum van de stad. Iedere dag wandelt zij minimaal 10.000 stappen door de stad en drinkt haar kopje koffie op een terras. Met haar artistieke uitstraling is zij voor menigeen een bekende verschijning.

Een aantal jaren geleden besloot Annelies om haar testament en, op aanraden van de notaris, levenstestament op te stellen. Via de notaris kwam Annelies met mij in contact en besloot zij mij te benoemen tot gevolmachtigde vanuit haar levenstestament. Zolang Annelies haar zaken zelf kon regelen bleef ik als gevolmachtigde op afstand.

        ”De wereld van Annelies stortte in, maar ze kreeg nu wel duidelijkheid waarom er de laatste tijd zoveel fout ging.”

Totdat ik afgelopen jaar het verzoek kreeg om met Annelies mee te gaan naar het ziekenhuis voor een geriatrisch onderzoek. Als een donderslag bij heldere hemel werd ons verteld dat zij leed aan de ziekte van Alzheimer. De wereld van Annelies stortte in, maar ze kreeg nu wel duidelijkheid waarom er de laatste tijd zoveel fout ging en zij best veel zaken vergat. Met de huisarts werd een afspraak gemaakt om toelichting te krijgen op de diagnose, wat Annelies op korte en lange termijn kon verwachten en waar zij tegenaan zou gaan lopen. Een case manager dementie werd langszij getrokken, met wie we konden overleggen welke zorg Annelies nodig had om zo lang mogelijk veilig en comfortabel thuis te blijven wonen. Op internet speurde Annelies naar alles wat met Alzheimer en dementie te maken had en ging regelmatig naar bijeenkomsten van Alzheimer Café, georganiseerd door Stichting Alzheimer Nederland. Helaas reageerde Annelies niet goed op een medicijn dat remmend zou werken op Alzheimer.

De afgelopen maanden verergerde het ziektebeeld van Annelies in rap tempo. Er komt nu dagelijks iemand bij haar thuis om de dag met haar op te starten en ik kom nu wekelijks bij Annelies om met haar de post door te nemen, betalingen te doen en afspraken te maken met instanties. Over een paar weken hebben we een afspraak met de huisarts om de wilsverklaringen van Annelies te bespreken. Annelies heeft duidelijk aangegeven dat zij euthanasie wenst wanneer er geen kans meer is dat zij beter kan worden en het leven voor haar uitzichtloos wordt. Hoe lang Annelies nog wilsbekwaam zal blijven zal scherp in de gaten moeten worden gehouden. Samen met haar naaste familieleden zal ik proberen Annelies zo goed mogelijk te begeleiden in dit proces.

Voor mij zal 21 september een dag zijn dat ik stil sta bij Annelies en al diegenen die samen met hun naasten lijden aan die vreselijke ziekte die Alzheimer heet.

Hits: 52

Eenzaamheid kan een zware last zijn, vooral als je niemand hebt om je tijd en aandacht mee te delen. Maar soms brengt het leven onverwachte ontmoetingen die een positieve wending geven aan een eenzame situatie. Dit werd duidelijk toen ik als Cretio Partner een bijzondere vriendschap ontwikkelde met Margreet, een pittige dame die net in een verpleeghuis was komen wonen en geen familie meer had.

Toen ik voor het eerst bij Margreet op bezoek ging, had ik geen idee wat ik kon verwachten. Haar geestelijke gezondheid ging achteruit, ze was wantrouwend en haar zicht was slecht. Maar toen ik haar ontmoette, bleek ze een uitgesproken dame vol humor. Gelukkig stond ze open voor wekelijkse ontmoetingen. Haar eerste twee vragen aan mij waren of ik 1) een auto had en 2) van wijn hield. Beiden waren het geval. Dus ik werd goedgekeurd. En zo begon onze bijzondere vriendschap.

Elke week genoten we van elkaars gezelschap en vooral van een wijntje samen. Ik nam af en toe haar favoriete kroketjes mee en we gingen op avontuur met de auto, genietend van de natuur en het bezoeken van gezellige koffietentjes. Op regenachtige dagen bleven we in haar kamer, herinneringen ophalend aan vroeger al bladerend door haar fotoboeken van haar verre reizen.

        ”Haar levensvreugde werd aangewakkerd door de aandacht die ze kreeg.”

Stilletjes aan bloeide ze weer op door mijn aandacht. Haar eenzaamheid verdween gestaag en er ontstond een hechte band tussen ons. Ze voelde zich begrepen, gehoord en haar zelfvertrouwen groeide. Samen ondernamen we nieuwe dingen, zoals het maken van prachtige tekeningen waarvan ze nooit had gedacht dat ze dat kon.

Maar het leven nam een onvermijdelijke wending. Toen ik terugkwam van vakantie, ging het plotseling erg slecht met Margreet. Ze was verward en kon geen woorden meer vinden. Onze gesprekken werden beperkt, maar ik was er voor haar. Ik bleef aan haar zijde zitten, hield haar hand vast en zorgde ervoor dat ze niet alleen was in deze moeilijke tijd. Langzaam ging het ietsje beter met haar, maar ze werd niet meer  de oude. De glans in haar ogen was vervaagd en ik realiseerde me dat we in haar laatste levensfase waren beland.

Als Cretio Partner ben ik gewend om mensen bij te staan in hun laatste levensfase en te zoeken naar leefplezier. Bij Margreet hebben we dit zeker gevonden. Haar levensvreugde werd aangewakkerd door de aandacht die ze kreeg,  het bijwonen van activiteiten en het gevoel van  verbondenheid die ontstond omdat er iemand voor haar was.

Margreet en ik hebben elkaar een geschenk gegeven: ze heeft me laten zien hoe waardevol het is om tijd en aandacht aan iemand te schenken, zelfs in moeilijke tijden. Haar vriendschap heeft mijn leven verrijkt en ik hoop dat ik datzelfde voor haar heb kunnen doen. Leefplezier zit soms in de kleine dingen, in de momenten van verbinding en begrip, zelfs als de tijd ons uit handen glipt.
In deze reis van eenzaamheid naar leefplezier hebben we samen een kostbare herinnering geschapen die ik voor altijd zal koesteren. Bedankt, Margreet, voor deze bijzondere vriendschap.

Hits: 97

Ik word gebeld door een mevrouw die via een kennis over de dienstverlening van Cretio gehoord heeft.  Ze wil graag met mij in gesprek omdat het nu toch echt tijd wordt, zegt ze, om zaken goed te regelen. Ik maak een afspraak bij haar thuis. In onderling overleg gaat dit prima en houden we gepaste afstand. Ze vertelt me dat ze ziek is en niet weet hoe de ziekte zich gaat ontwikkelen.

Zoals velen heeft ze het regelen van zaken voor zich uitgeschoven. Maar nu voelt ze zich gedwongen om één en ander te bespreken en te regelen. Ze geeft aan nog veel zelf te kunnen, maar nu niet de puf heeft. En ze heeft graag iemand naast haar die haar op weg helpt om de zaken te gaan regelen die zij belangrijk vindt. Met een paar tips van mijn kant vult ze zelf haar eigen LevensDossier in via MijnLevensDossier.nl. Dit dossier geeft haar weer overzicht en ze kan haar wensen en belangrijke documenten vastleggen. Ze vindt het heel fijn dat ze het LevensDossier digitaal en veilig kan delen met haar zoon. Zo weet hij ook wat voor haar belangrijk is en wat haar wensen zijn indien er onverhoopt iets gebeurd.

        ”Dat u het alleen kúnt, wil niet zeggen dat u het ook alleen móet!”

Ik verwijs haar door naar de notaris, waar ik veel mee samenwerk, om haar testament en levenstestament te bespreken. Ook kijk ik naar haar verzekeringen. Ik merk dat mevrouw het belangrijk vindt om één contactpersoon te willen hebben voor al haar verzekeringen. Gelukkig hebben wij een professioneel netwerk van betrouwbare specialisten waaruit zij kon kiezen. Zo hebben we inmiddels een goede samenwerking met regionale netwerkpartner VDL Verzekeringen.

Hoe fijn is het dat we samen met ons netwerk echt iets voor onze cliënten kunnen betekenen. Daarom ons motto; dat u het alleen kúnt wil niet zeggen dat u het ook alleen móet. Wilt u het goed geregeld hebben of samenwerken met Cretio, neem gerust contact op met een Cretio Partner uit uw regio.

Hits: 290

Een uitvaartondernemer vroeg mij contact op te nemen met meneer (82 jaar) omdat hij net een goede vriendin had verloren. Zij woonde haar laatste jaren in een zorginstelling daar zij blind was. Hij was de enige die haar elke dag bezocht. Zij had namelijk geen enkele familie meer.

Omdat meneer al jaren haar administratie verzorgde, voelde hij zich verantwoordelijk om de afhandeling van haar nalatenschap op zich te nemen. Echter wist hij niet hoe hij de dit moest aanpakken. Hoe en waar te beginnen? Hij heeft geen computer, heeft nog nooit op het internet “gesurft” of zelfs een mobiele telefoon aan zijn oor gehad. Aan de hand van het Cretio stappenplan hebben we samen bekeken wat er geregeld moest worden en hoe hij zelf het één en ander aan kon pakken.

Ondertussen kregen we via het Centraal Testament Register (CTR) bericht dat mevrouw geen testament had. Wel had ze wat vermogen. Ik heb meneer uitgelegd dat nu de wettelijke verdeling van toepassing is. Dit betekent onder andere dat er nagegaan moet worden of er afstammelingen/familieleden zijn. Deze mogelijke erfgenamen, die mevrouw waarschijnlijk zelf niet eens gekend heeft, zullen dan haar vermogen erven.

        ”Ook hij blijkt geen familie meer te hebben die hij kent en vrienden heeft hij gewoonweg niet.”

Door deze ontwikkeling werd meneer bewust van zijn eigen kwetsbaarheid en het sociale isolement waarin hij zat. Ook hij blijkt geen familie meer te hebben die hij kent en vrienden heeft hij gewoonweg niet. Wie gaat hem nu helpen als hij het zelf niet meer kan en hoe kan hij voorkomen dat zijn vermogen naar ‘vreemden’ gaat? Door de gesprekken die we hierover gevoerd hebben was de stap om zijn vertrouwenspersoon te worden een vanzelfsprekende. Met plezier heb ik voor hem in de tussentijd een LevensDossier opgemaakt en daarin zijn persoonlijke omstandigheden, bezittingen en wensen opgenomen.

De volgende stap was om bij de notaris zijn wensen in een testament en een levenstestament vast te laten leggen. Ik merk dat hij het fijn en geruststellend vindt dat hij nu zelf bepaald heeft dat zijn nalatenschap naar een aantal goede doelen gaat. En dat als hij het zelf niet meer kan ik zijn belangen behartig zoals hij dat graag wilt. Samen met meneer zoek ik naar een dagbesteding, omdat zijn dagelijkse bezoek naar zijn vriendin was komen te vervallen. Gelukkig zie ik meneer elke week vrolijker en spraakzamer worden. Een bevestiging waarom ik dit werk ben gaan doen.

Inmiddels heb ik van de notaris te horen gekregen dat er minstens 40 afstammelingen zijn van mevrouw………. Glunderend zegt meneer: “Voor mij hoeft dat nu niet meer uitgezocht te worden hè? Mijn nalatenschap gaat deels naar de dierentuin”.

Hits: 258