Ik word gebeld door een uitvaartondernemer, hij heeft de uitvaart van een jonge vrouw verzorgd. Hij vraagt mij of ik contact kan opnemen met de achterblijvende echtgenoot. Dit omdat de uitvaartondernemer goede nazorg wil bieden en omdat de achterblijvende echtgenoot wat hulp kan gebruiken met alle praktische zaken die nu geregeld moeten worden.
Ik heb afgesproken bij meneer thuis; uiteraard houden we gepaste afstand. Maar dan komt er opeens een heel enthousiast meisje van 10 jaar op me aflopen met een hamster. Kijk deze heb ik net gekregen. Tja zegt vader, ik had het haar beloofd. Afstand houden met een meisje van 10, die net haar moeder verloren heeft en mij best veel te vertellen heeft, lukt mij echt niet.
Ik luister naar het verhaal van meneer en zie de foto van zijn vrouw op tafel staan. Hij vertelt mij dat zijn vrouw de meeste zaken regelde. Zo ook de administratie en bankzaken. Hij wil graag weten waar hij nu op moet letten en welke instanties hij moet benaderen.
Door in gesprek te gaan en door te vragen kom ik er snel achter waar meneer zoal aan moet denken en welke instanties hij moet informeren over het overlijden van zijn vrouw. Ik maak een overzichtelijke checklist voor hem, want hij kan en wil zelf de instanties benaderen.
Maar heel belangrijk, waar we over gesproken hebben is, dat er nu ook nagedacht moet worden over wie het gezag/voogdij over zijn dochtertje krijgt, mocht er onverhoopt iets met hem gebeuren.
Lees via de link hoe je dit kunt regelen.
Het geeft mij voldoening dat ik met onze “starthulp” van een aantal uren , meneer en zijn dochtertje een eindje op weg geholpen hebt. Want dat je het alleen kunt wil niet zeggen dat je het alleen moet.
Hits: 104