Drie jaar geleden heeft de notaris Anna naar mij doorverwezen, omdat zij een gevolmachtigde zocht om in haar levenstestament te benoemen. Anna was sinds lange tijd weduwe, had geen kinderen en haar enige zus, ook zonder kinderen, was kortgeleden overleden. Vandaar dat Anna besloten had om het te gaan regelen bij de notaris voor het geval dat. Na een aantal afspraken waarin we elkaar leerden kennen kreeg ik het vertrouwen van Anna om samen met haar het zo te regelen dat zij zich geen zorgen meer hoefde te maken over de tijd dat zij niet meer zelf zou kunnen doen wat voorheen zo vanzelfsprekend was..
Allereerst stelden wij een LevensDossier op waarin we alle onderwerpen inventariseerden en vastlegden die belangrijk waren op financieel gebied. Maar ook op persoonlijk vlak brachten we zaken in kaart, zoals wilsverklaringen en wensen wanneer je ernstig ziek wordt of er niet meer zal zijn. Bij de notaris werd een levenstestament en testament opgesteld waarin ik als gevolmachtigde en executeur werd benoemd. Het levenstestament werd met de huisarts gedeeld en besproken, zodat hij mij als eerste contactpersoon leerde kennen. Ook bij de bank werd een kopie van het levenstestament afgegeven, zodat ik gemachtigd werd om financiële zaken te regelen indien nodig. De accountant werd aangesteld als toezichthouder; voor mij als gevolmachtigde prettig om op deze integere wijze een correcte rekening en verantwoording af te leggen.
”En nog mooier was het dat Anna had nog steeds het gevoel had dat zij de regie had, maar dat ik op de achtergrond bijna organisch de zaken “in haar geest” kon regelen….”
Alsof Anna het had voorvoeld: nog geen jaar nadat we alles hadden geregeld begon zij tekenen van vergeetachtigheid en verwardheid te vertonen. Onderzoeken wezen uit dat Anna leed aan de ziekte van Alzheimer. Helaas ging zij heel hard achteruit en moest ik stap voor stap de regie van haar gaan overnemen. Maar hoe fijn was het dat Anna mij het vertrouwen bleef geven om alles voor haar te regelen. En nog mooier was het dat Anna nog steeds het gevoel had dat zij de regie had, maar dat ik op de achtergrond bijna organisch de zaken “in haar geest” kon regelen.
Covid deed helaas ook Anna geen goed: zij kon niet meer naar de dagbesteding en thuis kwam niemand haar opzoeken. De vereenzaming maakte dat Anna mentaal nog harder achteruit ging. Omdat het voor haar thuis steeds onveiliger werd zijn we een aantal zorginstellingen gaan bezoeken om te kijken waar zij zich prettig zou voelen. Anna was heel stellig in welke zorginstelling zij zich prettig voelde en al na drie maanden kregen we bericht dat er een mooie studio met een heerlijk terras voor haar beschikbaar kwam. Het appartement was helemaal wat ze wilde en nadat we hadden ingestemd konden we de verhuizing gaan regelen. Vanaf de eerste dag had zij het er naar haar zin en kon ze genieten van de goede zorg, aandacht en activiteiten.
Afgelopen maandag vond de overdracht plaats van Anna’s appartement bij het notariskantoor waar Anna en ik elkaar hadden leren kennen. De notaris zelf kwam ook even langs om te groeten en vond het heel erg mooi om te horen dat door haar advies alles zo goed kon worden geregeld en uitgevoerd voor Anna. En zo maakten we met elkaar de circel rond.
Hits: 216