Wilfred Hermans, journalist en tekstschrijver, schreef voor het Coronadossier van Movisie 4 portretten van oudere mensen. Vanwege corona zien zij hun wereld kleiner worden en zij vertellen hoe zij dat ervaren.
Wilma mist haar vrijwilligerswerk in het verpleeghuis. Ze heeft mensen opgeroepen om kaarten te doneren voor het verpleegtehuis. Ruim zesduizend kerstkaarten heeft ze rondgestuurd en ze zet haar telefoonnummer er op. Dat levert haar veel leuke telefoongesprekjes op en die geven haar veel voldoening. Aart heeft zich erbij neergelegd dat zijn wereld kleiner geworden is nu hij er niet meer op uit kan. Hij heeft het videobellen ontdekt en zo blijft het contact met familie en met vrienden uit Rusland en Nieuw-Zeeland levendig. Kees krijgt regelmatig bezoek van een vrijwilliger van de welzijnsorganisatie om samen een spelletje te doen. Ze praten wat met elkaar, een uurtje of twee. Dat zijn voor hem de lichtpuntjes. Bob gaat graag naar de ouderensoos in de zorginstelling waar hij woont; nu mag dat nog maar eens per week, twee uurtjes. Dat is kort, maar toch een breekpunt in de week. En hij leest graag: laatst 4 dikke pillen in 3 weken.
In alle vier de verhalen komt het gemis van het fysieke sociale contact naar voren. Toch zijn ze geen zielige mensen, integendeel. Er is altijd wel een lichtpuntje.
Een lichtpuntje, dat kunnen veel mensen wel gebruiken. Als partners van Cretio kunnen wij daar een rol in spelen. Kijk op onze website om in contact te komen met de Cretio partner bij u in de buurt.
Hits: 288