‘Mijn vader was altijd druk. Hij werkte voor een groothandel in medische apparatuur en moest veel op pad om in ziekenhuizen de nieuwste apparatuur te demonstreren. Op zondagmiddag – ik zie hem nog zo achter zijn bureau zitten – deed hij de gezinsadministratie. Hij betaalde rekeningen, beantwoordde post en archiveerde dan alles in zo’n grote harmonicamap. Mijn moeder kon nog geen giro uitschrijven, dat deed mijn vader allemaal. Ik geloof dat ze er beiden vrede mee hadden, al weet ik wel dat mijn vader voorin die map een heel vel met instructies voor mijn moeder had gedaan, voor het geval hem iets zou overkomen. Hij was een zorgzame man die zijn verantwoordelijkheden zwaar nam.
Mijn moeder overleed als eerste, op 76-jarige leeftijd. Mijn vader had het zwaar, maar krabbelde geleidelijk aan op. Tot hij, drie jaar later, op een zebrapad werd aangereden en dit niet overleefde.
Mijn broers en ik hebben, na zijn overlijden, lang gezocht naar die harmonicamap, waarin we ook de meest belangrijke papieren dachten aan te treffen, maar we hebben deze toen niet kunnen vinden. Dat bracht nogal wat gedoe met zich mee, want het vergde veel tijd en moeite om een groot aantal gegevens alsnog via allerlei instanties te achterhalen. Hij bleek ook geen testament te hebben.
”Geen van ons heeft ooit geweten dat die kluis er was”
Ruim een jaar na zijn dood brachten we het huis van onze ouders – dat voorheen van mijn grootouders was geweest – in de verkoop. Ook dat proces vergde tijd, maar uiteindelijk hadden we een koper en was het aan ons om het huis leeg op te leveren. In het weekend dat we daar met z’n allen aan de slag waren haalde mijn oudste broer in de werkkamer van mijn vader een schilderij van de muur. Bleek daarachter een soort kluis te zitten met – je raadt het al – de bewuste map, plus een handgeschreven brief waarin hij zijn wensen met betrekking tot zijn begrafenis kenbaar maakte en een aantal andere zeer persoonlijke documenten. Geen van ons heeft ooit geweten dat die kluis er was. Mijn moeder natuurlijk wel, maar kennelijk heeft mijn vader zich nooit gerealiseerd dat wij niet van het bestaan op de hoogte waren. Achteraf gezien had het ons vooral heel veel tijd en moeite gescheeld. Maar goed, dat is geweest. Erger vind ik het dat we hem bij de uitvaart minder recht hebben gedaan dan had gekund. Dat we naar zijn wensen hebben moeten gissen en er eigenlijk alle drie toch wat naast zaten. Niet dat het terug te draaien is, maar ik heb nooit geweten dat mijn vader ‘God only knows’ van de Beach Boys prefereerde boven een vioolconcert van Bruch.’
Hits: 115