Bij binnenkomst loop ik tegen een berg ansichtkaarten aan die in verschillende stapeltjes op de eettafel liggen. Ik hoef niet te vragen wat mevrouw aan het doen is: aan haar dromerige blik zie ik dat ze in gedachten bezig is de haar zo dierbare plekjes een bezoek te brengen.
Mevrouw heeft haar hele leven veel met haar overleden echtgenoot gewandeld. En geen kleine afstanden: het Pieterpad (498 km) hebben zij wel vier keer afgelegd! Als souvenir kochten zij steevast een ansichtkaart en nu liggen er honderden op de eettafel. Met een accuratesse die ze vroeger vast in haar werk ook aan de dag legde, worden de kaarten gesorteerd. Alleen mevrouw kent de volgorde van de stapeltjes.
”Helaas gebeurt het haar steeds vaker dat ze de herinneringen niet goed kan terughalen.”
De kaarten geven ons een goede aanleiding om met elkaar het gesprek aan te gaan: wij houden beiden van wandelen en er is altijd wel een plek waar mevrouw over kan vertellen. Helaas gebeurt het haar steeds vaker dat ze de herinneringen niet goed kan terughalen. Maar wat maakt dat uit als je samen geniet van de mooie ansichten en de verhalen.
Voordat ik wegga moet ik haar altijd beloven om het Pieterpad te gaan bewandelen en daar vooral niet te lang mee te wachten, want je weet het maar nooit… Verdrietig kijkt ze daarbij naar haar rollator. Wanneer ik mevrouw dan voorhoud, dat zij het Pieterpad wel vier keer heeft gelopen en ik nog nooit, verschijnt er bij haar een triomfantelijke blik.
Inmiddels heb ik het Pieterpad hoog op mijn bucketlist gezet. Zeker weten dat er dan iemand in gedachten met mij mee zal lopen.
Hits: 79