Een nieuw jaar is altijd een goed moment voor het opmaken van de balans en daar valt ‘het goed geregeld hebben’ ook onder. Omdat wij afgelopen december afscheid hebben moeten nemen van onze dierbare collega Cretio Partner Francis Dammers-van der Wegen, zij gaat van haar welverdiend pensioen genieten, heb ik – Renée ten Brink – één van haar vele boeiende blogs gekozen die van toepassing is op het ‘goed geregeld hebben’:
Ze zit tegenover me. Kringen onder de ogen, zichtbaar nerveus. Op de tafel tussen ons in ligt een dikke map waar papieren wat rommelig uit vandaan steken. ‘Ik weet het echt niet meer. Ik durf zo langzamerhand niet eens meer de post te openen. Het lijkt of er iedere dag nieuwe vragen en problemen opduiken,’ zegt ze.
Een aantal weken geleden is haar man Robert tijdens zijn wekelijkse rondje golf met vrienden in elkaar gezakt. De succesvolle drieënvijftigjarige ondernemer werd getroffen door een hartstilstand en reanimatie mocht helaas niet baten. Wat hij achterlaat is niet gering: een keten van goed lopende bakkerszaken (ruim 30 man personeel) met – naast de winkelactiviteiten – een eigen lunchcatering voor bedrijven in de regio, drie studerende kinderen, een vakantiewoning in Frankrijken een intens verdrietige en ontredderde echtgenote.
‘Laten we maar eens kijken,’ zeg ik. ‘Misschien krijgen we er samen wat meer vat op.’
De zaak blijkt verre van eenvoudig. Robert heeft, zoals veel ondernemers die langzaamaan van klein naar groot groeien, nagenoeg alles in eigen hand gehouden. Er is weliswaar een externe accountant die ervoor zorgde dat de cijfers klopten, maar verder heeft zijn weduwe totaal geen zicht op de lopende zakelijke verplichtingen. De huurovereenkomsten van de winkelpanden, de eventuele leasecontracten van de bedrijfsauto’s en apparatuur, de loonadministratie, verzekeringen en de wijze waarop hij de toekomst van haar en de kinderen financieel heeft zeker gesteld: het is allemaal een groot vraagteken. Evenmin heeft ze toegang tot de zakelijke bankrekening en de computer waarop de bedrijfsgegevens staan.‘Afgelopen week viel ook nog de jaarlijkse ‘Taxed’habitation’ uit Frankrijk op de mat. Ik heb werkelijk geen idee hoe Robert die buitenlandse zaken regelde. Hij was zo handig in die dingen, dat ik me nooit geroepen heb gevoeld me er ook in te verdiepen.’ Ze frummelt met een zakdoekje. ‘”Alles loopt zoals het moet lopen,” zei hij altijd. En dat ik me geen zorgen moest maken.’
”Alles loopt zoals het moet lopen”
Het optimisme van Robert heeft hem ver gebracht, maar blijkt nu vooral een enorm obstakel bij de afwikkeling van zijn zakelijke en persoonlijke nalatenschap. Hij had zich eerder moeten realiseren dat het leven soms rake klappen uitdeelt en dat hij de belangen van zijn gezin en zijn personeel wat beter had moeten waarborgen door de relevante privé- en bedrijfsinformatie al bij leven zodanig vast te leggen dat deze in gevallen van nood eenvoudig toegankelijk is voor bijvoorbeeld zijn weduwe of een zaakwaarnemer. Nu resulteert al het goede dat hij tot stand heeft gebracht vooral in een berg zorgen.
We zijn er uiteindelijk goed uitgekomen, al bleek het een tijdrovend en kostbaar proces met de nodige fiscale adders onder het gras. Noodgedwongen heeft de weduwe twee winkels moeten afstoten en hebben zeven mensen een andere baan moeten zoeken. Mij rest niet anders dan ondernemers, klein en groot, op het hart te drukken hun zaken bij leven vooral goed te regelen. Zeker met hulp van een ervaren professional is dat een relatief geringe inspanning die uiteindelijke van grote waarde blijkt.
Hits: 101