‘Ik kan er nog steeds niet goed over praten zonder geëmotioneerd te raken. Het is allemaal zo raar gelopen. Onze moeder, al jong weduwe, had de laatste jaren te maken met een sterk verslechterende gezondheid. Het was in die tijd dat ik een keer met haar sprak over haar wensen met betrekking tot haar uitvaart. Ze gaf aan gecremeerd te willen worden, dit in tegenstelling tot mijn vader die begraven is. Ik zei dat ik daarvoor zou zorgen.
Maar toen ze overleden was en mijn zus en ik natuurlijk het nodige moesten regelen, meldde mijn zus dat onze moeder erop had gestaan om begraven te worden. We kwamen er niet goed uit wat we moesten doen, ze had het ook nergens zelf vastgelegd. Het lastige was ook dat we elkaar ervan verdachten vooral uit eigenbelang te handelen: ik omdat ik eigenlijk zelf ook een voorstander van crematie ben en mijn zus omdat ze al jaren bepleit begraven te willen worden, zodat haar kinderen altijd een plek hebben om ergens naartoe te gaan.
”Ze gaf aan gecremeerd te willen worden ……”
Het was het begin van groot wederzijds wantrouwen en een serie grotere en kleinere conflicten rond de hele afwikkeling en het verdelen van de boedel. Echt afschuwelijk. Het is tot op de dag van vandaag niet goed meer gekomen tussen ons. Misschien dat de tijd het werk moet doen. Mijn moeder is uiteindelijk begraven, maar ik heb het idee dat mét haar ook de band tussen mijn zus en mij verloren is gegaan.’
Hits: 123